Kado van Zus
Ja, en dan is het zover. Dan ben je 40. Dan kan je twee dingen doen. Denken dat je je beste tijd wel hebt gehad of…..je geeft een groot feest. Geen moeilijke keuze. Een feest dus. En dan wel een beetje groots en meeslepend graag.
Mijn werk bestaat voornamelijk uit organiseren. Daar ben ik best goed in. Je zou het niet zeggen als je mijn kantoor ziet, maar echt…er zit een strakke orde in deze, op het oog uitziende, chaos. Ik regel dingen altijd goed, accuraat en perfect. Maar er is een uitzondering. En dat is als ik iets voor mezelf moet organiseren. Dan blokkeert er iets in mijn hersenen (is mijn theorie). Het zal er iets mee te maken hebben dat ik er dan persoonlijk bij betrokken ben, een andere verklaring heb ik niet, maar mijn organisatorische vaardigheden verdwijnen dan als sneeuw voor de zon.
Het ligt vooral aan de verschillende scenario’s die in mijn hoofd opkomen en die me belemmeren me te concentreren op de organisatie. Scenario’s als:
- Ik heb te weinig tijd voor mijn playlist, gevolg: ik besteed hier overmatig veel uren aan waardoor andere zaken versloffen
- Iedereen zegt af; ik sta alleen op de dansvloer
- Iedereen drinkt onverwachts veel: halverwege de avond is de drankvoorraad op
- Iedereen drinkt onverwachts weinig: we drinken de komende weken bij elke maaltijd bier
- Mijn playlist slaat niet aan: ik sta alleen op de dansvloer
- Door alle stress en vermoeidheid van het (niet) organiseren ben ik na 3 drankjes knock-out en mis ik mijn eigen feest (een bekend verschijnsel)
- De bitterballen mislukken
- Ik leg per ongeluk hapjes in de vriezer die in de koelkast thuis horen
- Ik vergeet de hapjes uit te delen
- Ik vergeet überhaupt al mijn gastvrouwtaken zodra de eerste gast binnen is
Een feest organiseren voor een ander is prima, maar voor mezelf is een ramp. Gelukkig heb ik een man die goed is in dingen organiseren, voor mij, als ik blokkeer. Het kwam dus allemaal goed. Meer dan goed. Alle bedachte scenario’s bleven uit (op punt 1, 8, 9 en 10 na dan).
De volgende dag genoot ik na en liep ik rond met een zwaar hoofd, zonnebril en zwabber om de tent schoon te maken.
Twee dagen later gooit Zus een bericht in de groepsapp: ‘een link om je geheugen op te frissen’. Meteen wordt er gereageerd: ‘o ja, dat was lachen’. Ik check de link; Britt zingt F*cking Vet. Ik reageer met ‘heb ik iets gemist?’. Het gelach is niet van de lucht; of ik iets gemist hebt! Als ik de berichten mag geloven heb ik hier wild op staan dansen. Ik reageer verontwaardigd: ‘hé die stond niet op mijn playlist’.
Ik weet dus (gelukkig) niet alles meer, maar wel het belangrijkste: Het was een heerlijk, fantastisch, geweldig feest. Met allemaal lieve, leuke mensen die ervoor zorgen dat ik me nog lang geen 40 voel.
Lalalalala ik ben 40
O ja, en voor een volgende keer: niemand rommelt met mijn playlist!
