Als je in de vakantie op stap wilt met je gezin, dat voor de helft uit pubers bestaat, moet je wel met een briljant idee komen. Iets wat niet onderdoet voor de voetbalvereniging, de Xbox of pizza’s Hawaï eten met je vrienden. Gelukkig is er dan altijd nog onze hoofdstad, want ‘Amsterdam is vet.’
Als we de stad doorkruisen, zijn het niet alleen sportwagens die de aandacht trekken. De brommobiel blijkt ook populair bij mijn mannen. Alleen mag ik die niet zo noemen. Ze zien er zeker een stuk hipper uit dan de Canta van opa en het zijn vooral jongeren die ermee door de stad racen. Zoon (15) ziet mogelijkheden op korte termijn: ‘Je mag er al in rijden als je 16 bent hè!’ Ik google even gauw wat de ‘Birò urban’ moet kosten, voor €15.000,- heb je er al een. Dit is meer een ‘sweet sixteen grachtengordelkadootje.’
We gaan naar het Moco museum, waar ik voor het laatst was tijdens Nichtendag 2018. Een museum vol street art, 3d installaties en inspirerende kunst. Het tijdslot dat ik heb geboekt, blijkt door nog 500 anderen te zijn geboekt. Volle bak dus in het knusse historische pand. We schuifelen door de ruimtes, Zoon is in z’n element. Ik merk dat hij anders kijkt en daardoor dingen ziet die ik in eerste instantie over het hoofd zie. Wat een fijne museumgids heb ik bij me. Hij geeft mij uitleg over de verschillende kunstenaars, KAWS (die van de kruisjes), Banksy en, zijn favoriet, the Kid. Deze kunst is zó raak, het zet je direct aan het denken over de toekomst van de mensheid en onze aardbol. En dat zonder lijm.
Als we over het Museumplein lopen, speelt er een straatmuzikant op zijn saxofoon. De melodie van ‘Just the two of us’ zweeft als een zwoele bries over het plein. Terwijl ik naarstig naar muntjes zoek, hoor ik naast me: ‘Mam, je kan bij hem gewoon met QR-code betalen hoor’. En inderdaad, een briefje met code ligt naast zijn pet. Tot zover de romantiek.
We zwalken door de stad. Een smeltkroes van geuren, geluiden, grachten en mensen van over de hele wereld die sfeer (en andere substanties) komen proeven.
Na veel sneaker- en sportwinkels doen we nog even de Bijenkorf aan, waar een lange rij staat voor de afdeling van Hermès. Ik snap het. In deze tijden met torenhoge energierekeningen en de verwarming op 16 graden is een warme sjaal onmisbaar.
We eindigen in The Seafood Bar, met, volgens kleinste man, de beste kibbeling ooit. Als we het kleurrijke Amsterdam uitrijden is het donker. Overal lichtjes, overal mensen die op weg zijn; naar huis, naar de avondwinkel, naar vrienden, naar dat leuke bandje.
Heerlijke dag, hier kan geen pizza Hawaï tegenop.
I see the crystal raindrops fall
And the beauty of it all
Is when the sun comes shining through
To make those rainbows in my mind
