Tijd. Als je denkt dat je het hebt, is het alweer voorbij. Je kan er niet genoeg van hebben en het is altijd zo op. Want ja, we willen het natuurlijk wel goed besteden. En hoe meer je tijd gevuld is, hoe sneller het aan je voorbij vliegt. Ik probeer regelmatig echt stil te staan bij dingen. Gewone, alledaagse dingen die te makkelijk aan me voorbijgaan als ik er niet even echt naar kijk of over nadenk. En ik probeer per dag te leven. Dat is best moeilijk met zo’n enorme familieplanner boven het aanrecht.
Vandaag beschreef mijn collega Lene Hau het mooi. Toen ze jong(er) was wilde ze zo graag echt lang naar de (Deense) zee kunnen kijken zonder te willen opstaan, zonder iets te willen doen, zonder onrustig te worden. Even dacht ik ‘waar heeft ze het over?’. Maar toen begreep ik wat ze bedoelde; het is een kunst om stil te zitten (en te zijn) en ‘gewoon’ te kijken naar iets. Zonder na te denken over alles wat je nog moet doen of om je heen te kijken en zonder je te laten afleiden door van alles en nog wat (het helpt als je de kinderen thuis laat). Nu kun je denken ‘zonde van mijn tijd’, naar de zee zitten staren. Niets is minder waar, het levert je juist veel, misschien zelfs een zee van, tijd op.
Kleine man werkt momenteel over het thema ‘tijd’ op school. Hij leert het verschil tussen dagen, weken, jaren. Tussen gisteren en morgen, ochtend en avond. Hij vindt het best lastig te begrijpen dat volgend jaar nog moet komen en vorige week al geweest is. Maar bij het opstaan vandaag had hij het helemaal door. Hij vroeg:
‘Mama, is het vandaag?’
Ik keek hem vragend aan.
Toen vroeg hij nog een keer ‘Is het vandaag?’
Aha, ik snap ‘m. ‘ Ja’, zei ik, ‘het is vandaag!
Er verscheen een glimlach op z’n gezicht. Tevreden huppelde hij z’n kamer uit.
Hij heeft nog geen ‘zee’ nodig. Hij leeft met de dag.
Lene heeft het begrepen. En Jack ook. Soms moet je de trein zelf even stilzetten.
I hope this old train breaks down
Then I could take a walk around
See what there is to see
Time is just a melody
