Pater Familias was jarig. En we vierden dit met zijn allen bij de Italiaan op de hoek. En als ik zeg Italiaan, dan heb ik het niet over New York Pizza.
Buonasera! De eigenaar stond ons al vrolijk op te wachten. De langste tafel in het etablissement was voor ons. Alle kinderen aan de ene kant, de grotere aan de andere kant. De stoelen ietwat krakkemikkig, oude familiefoto’s aan de muur. De flessen wijn kwamen op tafel en de sfeer zat er meteen in. De prachtige waterflessen, met zelfgetapt kraanwater, hadden kurken die er om de 10 minuten spontaan uitknalden….sfeerverhogend. Op die ene keer na dat er een rakelings langs mijn hoofd schoot.
Na een presentatie van de gerechten, onleesbaar gekrabbeld op een krijtbord, kon het eetfestijn beginnen. Heerlijke antipasti, risotto, vitello tonata, makreel…teveel op om te noemen. De kelner bleek ook nog eens een gevierd pianist en vermaakte ons op de piano, die niet onlangs gestemd was en net iets te dicht bij onze tafel stond. Wat de muziekervaring er behoorlijk intens op maakte. Tinkerbell en haar broer speelde en zongen vrolijk mee terwijl de kleintjes, die normaal uren stilzitten aan tafel, de (zelf gecreëerde) dansvloer op gingen. De niet-dansliefhebbertjes vermaakte zich met het dambord dat van onder de tafel tevoorschijn kwam. Er werd gedronken, gegeten en gelachen.
Eén grote gezellige warboel.
Onze jarige keek tevreden om zich heen. Zo ziet hij ons volgens mij graag, en wij hem.
En dan was er nog die kist, ergens weggestopt onder een tafeltje. De kleinsten onder ons wisten zeker dat dit een schatkist was. De cameriere speelde vrolijk mee. ‘Het is inderdaad een schatkist!’ Maar, sfortunatamente! de sleutel is zoek!’ Waarom verbaasde mij dit niet.
Toen het afscheid naderde en we al klaar stonden voor vertrek, deden de kleintjes nog een poging om het geheim van de schatkist te ontrafelen. En warempel, hij ging gewoon open, geen sleutel nodig. Het deksel ging open en…….’Fico!, bijzondere papieren, een echte schatkaart!, riep onze fantasierijke cameriere. Iets zei me dat dit weleens een deel van de boekhouding zou kunnen zijn. Maar de kleintjes waren tevreden gestemd met deze vondst.
En toen was het tijd om te gaan. Soms is het zo’n avond….veel te snel voorbij.
