Vriend Floris stuurt ons een uitnodiging voor de feestelijke opening van een theatercomplex in Taiwan. Een project waar hij, met zijn collega’s, jarenlang aan heeft gewerkt. Wij moeten lachen, net of we zomaar even op het vliegtuig naar Taiwan stappen. En kunnen de kleine mannen wel een week zonder ons? En vooral ik zonder hen? Waarop mijn moeder (een wijze vrouw) zegt: ‘Het is maar een week, gewoon gaan!’. En ja, ze heeft gelijk, want ‘The only trip you will regret, is the one you don’t take’.
In het vliegtuig op weg naar Taipei, zit ik ingeklemd tussen mijn Hollandse Man en een Russische man. Na 2 films, een zakje nootjes, een half boek en een rijsttafel(tje) met wijn wordt mijn hoofd zwaar. Het gaat van zwaar naar pijnlijk en ik vraag de stewardess om een pijnstiller. Maar nee, ze mag mij niets geven zonder doktersrecept (huh!?). Verbaasd ga ik weer zitten, even later knalt mijn hoofd bijna uit elkaar. De drie dingen die ik nodig heb (stilte, donker en paracetamol) zijn niet voorhanden. De Chinese stewardessen zijn niet gevoelig voor mijn ellende en zijn weinig hulpvaardig. Ik vraag mijn buurman of hij pijnstillers heeft. Hij gaat meteen op pad en vindt in een tas van zijn collega pillen. ‘These pills are very popular in Russia!’ zegt hij. Die opmerking vind ik niet per se geruststellend, maar op dit moment ben ik bereid alles te slikken. En warempel, mijn hoofdpijn verdwijnt. Ik ben hem eeuwig dankbaar en als we geland zijn geef ik hem mijn Tony Chocolonely reep (een onmisbaar item op reis). Van hem krijg ik een koelkastmagneet van zijn hometown Sint-Petersburg, met de woorden: ‘You are always welcome’.
Het enerverende begin van een geweldige reis met vrienden Sun en Edge, die IPB (=Indien Plaats Beschikbaar) vliegen en die ondanks dat, alsnog dezelfde dag aankomen. We worden in Taipei met open armen ontvangen door de familie van onze Taiwanese vriendin Yuul. We dragen sloffen, drinken Chinese thee en eten ananas cakejes. Ook eten we bij een, met een Michelin ster bekroond, fastfoodrestaurant, waar ze dumplings maken met elk 18 vouwtjes. Met die wetenschap wil je over ieder hapje heel lang doen, maar het is té lekker en het heet tenslotte niet voor niets fastfood.
We zoeven naar boven in de Taipei 101, deze hoge toren heeft de snelste lift ter wereld. Ik vind het jammer dat hij niet van glas is, Man deelt die mening niet. Overigens, bij elke lift in Taiwan hangen bordjes met de tekst: ‘In case of earthquake, do not use’. Je zal net op de 101ste verdieping staan.
Zoals in veel landen hebben de taxichauffeurs hier ook allemaal dezelfde opleiding genoten, met als motto: ‘Rijdt overal minimaal 160 km/u en trek je niets aan van welke weggebruiker dan ook’, wat af en toe tot spannende taferelen en fikse scheldpartijen leidt. De metro is relaxter, behalve dat Man hier met z’n hoofd tegen het dak staat.
Aangezien wij geen Mandarijn spreken en de gemiddelde Taiwanees nauwelijks Engels beheerst, moeten we het vooral hebben van onze pantomime technieken. En gelukkig hebben wij in noodsituaties vriendin Yuul, die (jaloersmakend) Nederlands, Mandarijn, Engels en nog een paar talen beheerst.
In een week tijd worden we van hot naar her gesleept en zien we meer dan we normaal op vakantie in een maand zien. We slenteren door Da’an Park en bewonderen de prachtige Banyan bomen met hangende wortels. We bezoeken de hot spring in Beitou en op de bloemenmarkt in Taipei verkopen ze de grootste orchideeën die ik ooit heb gezien. We bezoeken het VOC fort in Tainan, Hollanders zaten echt overal met hun handeltjes. En we gaan langs bij een fruitboer om zelf pomelo’s te plukken, terwijl hij, met ons in een kleine laadbak, door de plantage scheurt.
We zien bijzondere architectuur, door Yuul prachtig ingerichte hotels, het nieuwe station van Kaohsiung en als hoogtepunt zijn we bij het openingsfeest van het National Center for the Arts. Met een klassiek concert waar we allemaal kippenvel van krijgen en een openingsceremonie waar het Olympisch comité jaloers op kan zijn.
Een paar do’s en dont’s, mocht je die kant opgaan:
– Drink Taiwan beer, lekker!
– Draag geen sokken met gaten als je bij een Taiwanese familie op bezoek gaat
– Overwin je hoogtevrees in de Elephant Hill kabelbaan met glazen bodem
– Druk niet, zoals ik, op de rode knop in een gehandicaptentoilet, dit is niet de doortrekker
– Beleef de ultieme boomhutervaring in het Anping Tree House in Tainan
– Koop iets van Hello Kitty, het is voor alle leeftijden
– Draag geen net gekochte hakken naar een feest (alle vrouwen, behalve Sun, weten dit)
– Neem de bullettrain, dit is alsof je in 1,5 uur van Groningen naar Middelburg reist
– Ga naar een concert in het theater van Kaohsiung, voor een unieke akoestische ervaring
– Reis met vrienden, naar vrienden. Dubbelleuk!
Het allermooiste van deze reis is nog wel hoe welkom we ons overal voelen. De tripjes door het hele land, de gezellige etentjes en avonden in de rooftop bars met onze vrienden, hun families en collega’s. Want ervaringen zijn mooi, maar als je ze kan delen helemaal.
Het weerzien met de kleine mannen thuis is heerlijk. Wij zitten vol verhalen en zij ook. Met dank aan opa & oma.
Ik loop langs de koelkast en zie de skyline van Sint Petersburg….hoe was het ook alweer? The only trip you will regret….
