Kaastaart

Als ik verantwoordelijkheden krijg, kan ik daar over het algemeen goed mee omgaan. Behalve in sommige gevallen. Dan vergeet ik het meest essentiële. Dan koop ik één artikel in de supermarkt en dat laat ik vervolgens liggen bij de kassa. Of dat je bij het afzwemmen van je zoon zijn zwembroek en handdoek vergeet (helaas echt gebeurd). Ik kan ook beter 10 taken krijgen dan 1, want dan functioneer ik beter. Zo had ik bij de bruiloft van Broer één belangrijke taak: de versiering regelen. Op het moment dat de versiering nodig was, keek iedereen naar mij. En ja hoor, straal vergeten. Er zijn meer voorbeelden, maar ik zal niet teveel uitweiden.

Als Eemie bovenstaande had geweten, had ze mij waarschijnlijk geen taken toebedeeld voor haar bruiloft. Ze had alles perfect geregeld, en op een originele manier. Zo hadden ze geen bruidstaart, maar een kaastaart, gemaakt door Broer. Mijn enige taak was het beeldje voor op de taart van A naar B  brengen. Geen probleem, regel ik! Eemie had lang gezocht naar het perfecte beeldje; een Delfts blauw kussend paartje. Uren googelen ging hier aan vooraf (alleen tijdens de lunchpauzes uiteraard). Toen ze het beeldje aan mij gaf (met twee handen), zorgvuldig ingepakt in een envelop met bubbeltjesplastic, vroeg ze mij dit aan schoonzus Jan te geven.

In de tussentijd vroeg ze drie keer of ik het beeldje al aan Jan had gegeven. ‘Het komt goed’ was steevast mijn antwoord. Deze taak was aan mij besteed!

Vijf dagen voor de bruiloft neem ik het beeldje mee naar Jan. We staan even te kletsen en net als ik het beeldje aan haar wil geven, glipt het uit de envelop………BAM op de stenen keukenvloer, in onvoorstelbaar veel scherven.

Jan en ik roepen in koor: ‘NEEEEE’. Ik sla mijn handen voor mijn gezicht, waarop Jan zegt: ‘echt wat voor jou!’. Dan komt Broer de keuken binnen, kijkt naar de grond en vervolgens naar mijn paniekerige hoofd, en zegt: ‘echt wat voor jou!’. Dat helpt enorm op zo’n moment. Vervolgens uren achter internet op zoek naar exact hetzelfde beeldje. Ik ken Eemie, zij is van de details en ziet het direct als er iets anders is.

Uiteindelijk vinden we het beeldje bij Simone, die een Lifestyle winkel runt in Volendam. Ik bel haar en doe mijn verhaal. ‘Dan eh je wel un akkefeufie’ zegt ze. Ze luistert geduldig en ondertussen brult ze iets over korting op klompen naar haar man (en helpt ze nog drie andere klanten). Simone klinkt als een daadkrachtig type. Ze verzekert me dat ze het beeldje de volgende dag op de post doet. En jawel, drie dagen voor de bruiloft is het beeldje binnen. Simone heeft er, heel lief, nog een miniatuurversie van het beeldje bij gedaan. Ik zie het als een mooi teken voor de toekomst van Eemie en haar droomman.

De bruiloft is sprookjesachtig. De zon schijnt, het paar schittert, de drank vloeit rijkelijk…en bovenop de kaastaart staat een verliefd stelletje. Perfect, zo moest het zijn!

Share This:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Wil je mijn columns in je mailbox ontvangen?

Voer dan hier je emailadres in:

Eerdere columns
Lees en luister
Muziek, (sterke) verhalen, toevallige gebeurtenissen, kunst, boeken, en nog meer muziek...
Columns in je mail

Bericht ontvangen als er een nieuwe column verschijnt? Vul hier je emailadres in: