De camping. Een bijzonder fenomeen. Als je er van bovenaf over heen vliegt, vraag je je toch af waar we mee bezig zijn. Hutje bij mutje. In een caravan waar je je kont niet kan keren. Of in een tent waar je kont überhaupt niet in past. Het is er of bloedheet of steenkoud. En de mieren, muggen en wespen vieren vakantie mee. Maar hoe heerlijk is het, even uit je dagelijkse comfortzone! Een van de dingen die het leuk maakt is wat mij betreft het ongegeneerd observeren van je campingburen. We zitten tenslotte allemaal voor onze tent, dus waar moet je anders naar kijken.Tegenover ons een gezin met drie zonen, van ongeveer 15, 13 en 11. Je ziet aan alles dat de oudste er niet bij wil zijn. Een lekkere puberale houding met bijpassende gezichtsuitdrukking. Daar heb ik alvast een artikel met wat tips over gelezen (al ligt die fase nog ver voor ons):
– Laat je puber met z’n telefoon spelen, de hele dag
– Laat hem wel zelf betalen voor WiFi (deze tip komt van mij)
– Vraag hem niet te kijken naar hoe mooi de omgeving is
– Sleur hem niet mee op excursie
– Laisser faire is de boodschap. Hij is namelijk nog op zoek naar zijn identiteit. En op vakantie is hij ontheemd, zonder z’n reguliere sociale omgeving (=zijn pubervrienden).
Na het lezen van dit artikel heb ik medelijden met de ouders tegenover ons, maar zij zijn ervaren blijkt later. Na twee dagen is hun puberzoon vergeten dat hij nog op zoek is naar zijn identiteit en gaat hij vrolijk met zijn broers richting zwembad. Effectief ouderschap noem ik dat (of er lag een Franse schone aan het zwembad).
Het gezin aan de andere kant van onze vakantiestek is net aangekomen bij hun stacaravan, na een (te) lange autoreis. Het kind huilt, om alles. De moeder klaagt, over alles. Ze ergert zich aan de hoeveelheid mieren, haar man en het tekort aan kastruimte (alles in de koffer laten is mijn tip). Ze loopt driftig heen en weer met een bezem en roept bij alles ‘gadverrrrr.’ Haar man gedraagt zich als een man en is op een tuinstoel neergeploft met een pilsje om even te acclimatiseren. Zodra ze dat ziet ontsteekt ze in woede. Ze roept dat hij zijn handen uit de mouwen moet steken. Als hij vraagt waarom, snauwt ze ‘Om de koffers weer in te pakken, want ik blijf hier geen minuut langer.’ Ik zei het al, ingepakt laten die koffers.
En dan naast ons het actieve-wij-halen-alles-uit-onze-vakantie-gezin. Vader, moeder, zoon, dochter. Ik krijg al snel het vermoeden dat ze met een vrachtwagen zijn gekomen. Alle accessoires die er zijn op (water)sport gebied zijn mee: een portable badmintonveld, een tennispaal met terugverende bal, alle soorten rackets, alle soorten ballen, ping pong set, golftassen, rubber boot, luchtbedden….
De dame van de animatie was jaloers op hun uitrusting en besloot gasten naar hun caravan te sturen voor vermaak.
En daar zaten wij tussen, met een heerlijk Frans wijntje en baguette avec fromage. Genieten!
Sinds Stromae hebben de kleine mannen al een voorliefde voor het Franse chanson. Deze zomer is Christine and the Queens favoriet:
en het leukst is natuurlijk als er weer een van het podium valt
