Eindelijk, het is zomervakantie. We rijden ons dorp uit richting Frankrijk. Voor ons rijden vrienden van school die dezelfde kant opgaan. We appen en seinen naar elkaar en steken onze armen uit het raam om naar elkaar te zwaaien, tot ik bijna een motorrijder raak en onze reisgenoten nog net een vrachtwagen kunnen ontwijken. Even later scheiden onze wegen (wat de veiligheid op de weg aanzienlijk vergroot).
We overnachten in een hotel in Amiens. Zoon vraagt wat er op het bordje staat dat aan de kamerdeur hangt. Ik vertaal de tekst: ‘Niet storen’ en op de andere kant: ‘Kamer schoonmaken aub’. Ik zie zijn ogen oplichten: ‘Wow handig! mag ik deze meenemen naar huis mam?’. Ik leg hem ook even uit dat zo’n bordje thuis geen enkel effect heeft.
Als we verder toeren, belanden we in Gournay-en-Bray. Hier gaan we, tot grote vreugde van Man, een stukje Tour de France meepakken. Het hoogtepunt is de tourkaravaan die voorafgaand aan het peloton met veel kabaal langsrijdt en van alles uitdeelt. Dat uitdelen blijkt in de praktijk ‘smijten’ te zijn. Zoon krijgt een zakje snoep vol in zijn gezicht en ik weet nog net een flesje Vittel te ontwijken. Verder kun je het zo gek niet bedenken of je krijgt het naar je hoofd gesmeten; wielershirts, petten, sleutelhangers, tassen, zonneschermpjes en secondelijm. Daarna komen de wielrenners, we zien Tom Dumoulin, Bauke Mollema en Chris Froome van dichtbij (in een flits). Wat een spektakel, wel van korte duur, want in no time zijn ze allemaal voorbij geraasd.
We rijden verder en komen aan op onze camping in Bretagne. Een superplekje. We bezoeken Le Mont St. Michel, de abdij die bij hoog water op een eiland ligt. Het is nu laag water, dus we kunnen lekker met onze voeten door de blubber.
Op de camping raken de jongens bevriend met Sam. Sam is 14 en draagt elke dag hetzelfde t-shirt met een afbeelding van Darth Vader die zijn middelvinger opsteekt. Hij slentert voorbij en vraagt of de broers mee gaan zwemmen.
‘Wij hebben de hele ochtend al gezwommen’ zeg ik.
‘O’ zegt hij, ‘Ik slaap altijd tot 13.00 uur’.
Ik knik begrijpend en begin over een onderzoek waarin is aangetoond dat de biologische klok van pubers verandert en ze daarom meer slaap nodig hebben.
‘Het kan er ook mee te maken hebben dat ik tot 4.00 uur ’s nachts aan het gamen ben’ reageert Sam ‘En mijn ouders snappen maar niet hoe ik zo lang kan uitslapen, haha’. Grijnzend sjokt hij verder richting zwembad. Ik kijk hem na, en schrik bij de gedachte dat grote Zoon over drie jaar ook al 14 is.
De volgende dag bezoeken we het mooie Saint-Malo. Ook hier is het getijdeverschil zichtbaar en hebben ze een coole duikplank die bij vloed onder water staat en waar je bij eb van grote hoogte af kan springen in een bassin gevuld met water dat bij hoogtij wordt opgevangen. In Dinan varen we over de rivier en eten we mosselen met friet.
Als we voor de caravan zitten, vraag ik aan Zoon waar Sam is: ‘O, hij ging een chickie fixen in het zwembad’. Ik wil hier dieper op ingaan en zeggen dat we meisjes geen chickies noemen en je het woord fixen gebruikt als je een fietsband repareert. Maar Zoon is alweer verdiept in zijn Donald Duck vakantiepocket.
’s Avonds zitten we aan de bbq als Sam voorbij loopt.
‘Hoi Sam’ roept Zoon ‘Wat ga je doen?’
‘Een ijsje eten!’ Er verschijnt een grote glimlach op zijn gezicht.
Ik zie dat hij zijn Darth vader shirt heeft verruild voor een soort van net blousje en het lijkt alsof hij een kam door zijn haar heeft gehaald. Zoon en ik kijken elkaar aan. We denken hetzelfde: ‘Hij heeft een chickie gefixt’.
Tot slot nog even de do’s en dont’s voor een reis door Bretagne en Normandië:
– Probeer een menhir om te duwen (Obelix is écht sterk)
– Leg geen garnalen op de bbq die al gekookt zijn
– Bezoek een van de D-Day stranden, zoals Juno Beach, ga met een gids de bunkers in en besef hoe vrij je bent
– Koop een fles uitzonderlijke rum bij Divins Fromages in Dinan
– Draag een fietshelm als de tourkaravaan voorbij komt
– Ga niet van een turboglijbaan met losse vullingen in je bikinitop
– Koop een action figure bij Pekabul in Dinan. Kleinste Man tikte hier een mooi exemplaar van ‘de Hulk’ op de kop. In het Frans noemen ze hem ‘Lulk’ (wat zijn superheldenstatus geen goed doet)
– Eet mosselen met friet
Ons vakantienummer; lekker om hard mee te zingen in de auto. En speciaal voor de ouders van Sam (die af en toe niet weten ‘Hoe..’)
