Ik heb een nieuwe fiets. Een hele mooie, hij benadert de perfectie.
Een diepe matzwarte kleur, helderblauwe accenten, 30 versnellingen (take as much as you can get) en….niet onbelangrijk, hij fietst fantastisch.
Onlangs zat ik weer eens blij op m’n fiets. Op weg naar huis, de bike song in mijn hoofd. Voorover liggend, flink op de pedalen en gaaaan. Ik fietste hard en genoot van het zoevende geluid van mijn banden. Vooral op asfalt of betonplaten klinkt dat zoeven als muziek in mijn oren.
Ik reed lekker door en haalde iedereen in, de wielrenner met hartslagmeter op extreem aerodynamisch afgemonteerde racefiets daar gelaten. Ik grijns bij iedereen die ik voorbij zoef. Maar dan hoor ik in de verte een tikkend geluid dat me langzaam nadert.
Zo’n fiets met een tik erin, je kent ze wel. Ik geef nog wat gas bij, maar ik raak het getik niet kwijt. Nee! Hij blijft achter me uit de wind rijden.
Het zweet staat inmiddels op mijn voorhoofd en dan gebeurt het….ik word ingehaald. Niet door de hierboven beschreven afgetrainde wielrenner, maar door de fiets met de tik. Bemand door het type Youp van het Hek. Ronde bril, niet afgetraind, lerarenschoenen en een buik die hem belet alteveel voorover te hangen. En het ergste….zijn fiets. Een hele, maar dan ook echt hele oude fiets, zonder één enkele versnelling. Zo een die nu weer hip is, maar deze is duidelijk ‘origineel’. Waarschijnlijk van z’n vader geweest, nee van zijn opa. En toen overgegaan van vader op zoon. ‘Weet je dat opa op deze fiets elke dag 20 km heen en 20 km terug naar school fietste, door weer en wind hè. En het waaide heel vaak toen hè. Die tik zat er trouwens toen ook al in, die kwam erin toen hij een solex inhaalde. Onverslijtbaar dit stalen ros.
Ik voel gewoon dat hij zit te grijnzen na zijn inhaalmanoeuvre, die hem ogenschijnlijk weinig moeite kost. Ik geef me gewonnen, ik houd hem echt niet bij. Het vergt dus meer dan alleen een nieuwe fiets. Of misschien ligt het juist daaraan. Ik heb nog heel wat kilometers (en jaren) te gaan.
Maar weet je, Ik haal hem nog wel in. Waarschijnlijk wanneer het tijd is om zijn fiets over te doen aan zijn zoon.
