Designer tas gekregen van Cé
Samen met vriendin Cé op citytrip met bestemming Madrid. De voorpret was er bij ons allebei ingeschoten door een paar hectische weken voorafgaand aan onze trip. Bij mij leidde dat tot een soort slome houding (o ja, ik moet nog wat inpakken) en bij Cé leidde dit tot één grote stresstoestand en de nodige telefoontjes over en weer: wat mag er mee? wat mag er niet mee? wat moet er mee? En hoe zat het ook alweer met vloeistoffen in handbagage? ’Ja, max. 100ml ja, per verpakking’ En dit nog drie keer gedubbelcheckt voor haar gemoedsrust.
Ondanks de hysterische en minutieuze voorbereiding van Cé (alle eer komt haar toe) ging het al mis op het treinstation richting Schiphol. Haar OV chipcard deed het niet (te weinig saldo). Op het vliegveld deed de boardingpas het niet bij de eerste check, dankzij Cé’s paniekerige blik liet de beambte ons toch door. Bij de security werd Cé aangehouden wegens het meesmokkelen van 120ml lenzenvloeistof. Ook werd ze betrapt op een volle Dopper (500ml) met dubieuze inhoud. Ze wilde geen afstand doen van haar Dopper en raakte in discussie met de (bewapende) beveiliger. Ik overwoog even om te doen of ik niet bij haar hoorde. Hij adviseerde haar de hele route terug te gaan, de inhoud van haar Dopper leeg te drinken en vervolgens weer door de security te gaan. Toen eenmaal duidelijk werd dat het haar niet om de inhoud ging (kraanwater) maar de fles, mocht ze door. Bij het boarden weer een rood lampje op de scan van onze boardingpas. Het helpt wel als je de goede boardingpas overhandigt en niet die van de terugreis.
Eenmaal aangekomen in Madrid was het van begin tot eind een feest van zon, tapas, heerlijke wijnen en uren slenteren door de stad. Esperanza, de gastvrouw van ons hostal, was een flamboyante Spaanse die geen woord Engels sprak. Nederlandse (laat staan Friese) namen kwamen niet voor in haar vocabulaire, dus noemde ze ons allebei Carmen, een prima oplossing. Cé spreekt een aardig woordje Spaans en ik had me al snel de belangrijkste woorden eigen gemaakt ‘vino blanco, tapas, la cuenta por favor’.
Het Prado en de parken zijn mooi. De wijken rondom het hart van Madrid, zoals Chueca en Huertas zijn heerlijk om doorheen te struinen. Aparte winkeltjes, bijzondere restaurantjes. Churros con chocolate als ontbijt, de lekkerste Salmorejo (koude tomatensoep) bij Emma Cocina. En met een wijntje in de hand al kletsend over straat. Dachten we. Onze omgang met vloeistoffen liep deze trip niet echt lekker. Toen we ons net echte Madrilenen waande door midden op straat wijn te drinken kwam de security weer aangesneld. Kennelijk mag dat niet na een bepaald tijdstip.
Al met al was het een heerlijke break, bij een graad of 28. Madrid, muy bien!
