Er is een nieuw programma op tv: Lego Masters. Met een paar Legofanaten in huis, kan mij dat niet ontgaan. In dit programma draait het om koppels die de meest fantastische Legocreaties bouwen, om zo winnaar te worden van een gouden legosteentje. Die hoop ik ook altijd nog te vinden, onder mijn voet.
De bouwers hebben toegang tot een Lego Walhalla waar elke liefhebber jaloers op is. Oneindig veel bakken vol steentjes en alle soorten poppetjes. En, het meest ultieme, alles ligt gesorteerd op kleur en afmeting. Ik zoek nog iemand die dat hier thuis ook even kan regelen.
Het is genieten deze show. Niet alleen vanwege de ingenieuze bouwwerken, maar ook door het psychologische drama eromheen.
De koppels die meedoen zijn uiteenlopend:
Lange afstandsvrienden
Twee jongens stellen zich voor als ‘lange afstandsvrienden’. De 1.5 meter samenleving vormt voor deze twee geen enkel probleem.
Ex-geliefden
Een ander koppel bestaat uit ex-geliefden. Ik vraag me af waarom ze uit elkaar zijn, ze lijken perfect bij elkaar te passen. Totdat zij niet luistert naar zijn aanwijzingen en hij op het punt staat om haar dwars door hun net gebouwde toren heen te trekken. De scheurtjes in hun bouwwerken lopen parallel aan de scheuren in hun relatie. Als de gemoederen gekalmeerd zijn, bouwen ze rustig verder. Ze zijn toch al uit elkaar.
Vader en zoon
Ook een vader en zoon doen mee. De zoon legt uit dat hij van jongs af aan een fanatiek Legobouwer is, maar dat zijn vader nooit iets met Lego heeft gehad. Het leek hem alsnog een goed idee om samen met zijn vader mee te doen aan deze pittige competitie, om zo hun band te versterken. Dan weet je meteen dat dit mooie televisie op gaat leveren.
Als de zoon voor de zoveelste keer benadrukt dat zijn vader nog een hoop moet leren, zegt de oude man: ‘Maar ik heb jou leren lopen.’ Daar heeft ie niet van terug.
Instavriendinnen
Het enige vrouwenkoppel heeft elkaar gevonden op Insta. Als je als vrouw van 50+ een soortgenoot ontdekt die ook Lego stories op Insta post, dan weet je meteen dat je je soulmate hebt gevonden. Vriendinnen voor het leven
Allemaal maken ze prachtige bouwsels, met elk een eigen verhaal. Er wordt gelachen, gehuild en gevloekt. Dit alles onder leiding van de ‘Brickmaster’, die iedereen beoordeeld en voorziet van vlijmscherpe kritiek. Zelf noemt hij het ‘tips’.
In de tweede aflevering moeten ze aan het eind hun bouwwerk, waar zeven uur werk in zit, laten exploderen. Degene van wie het bouwsel in slow motion het allermooist uit elkaar spat, is de winnaar. Dit tot ongeloof van mijn mannen, die nog verontwaardigd zijn over dat ik, een jaar geleden, hun kasteel iets teveel had aangedrukt om de deksel op de Legokist te krijgen.
Het inspireert. De volgende ochtend zegt Zoon bij het ontbijt:
‘Ik heb een heel Legoprogramma vandaag’.
‘Mooi!’ zegt Man ‘Want we gaan vandaag toch nergens naar toe. Net als morgen. En overmorgen.’
‘Ik begin met de ninjatoren en mama maakt de draak af.’ roept hij.
Ik ben verrast dat ik ook in zijn Legoprogramma voorkom. Dit kan twee dingen betekenen:
1. Gemakzucht: hij bouwt en ik moet de blokjes zoeken (die overal liggen, ook onder de bank).
2. Hij ziet mijn talent en bouwkundig inzicht en bereidt mij voor op onze deelname samen aan Lego Masters, ooit.
Als we even later samen op de vloer zitten te bouwen, voel ik onze band versterken. Hij kan later in ieder geval niet zeggen dat zijn moeder nooit iets met Lego heeft gehad.
Het blijft wennen dat thuiszitten, maar het komt goed. Brick by brick. De zaterdagavond kan voor ons in ieder geval niet meer stuk.
My best-laid plans are washed away
No time to make ‘em all again
Sometimes life gets in the way
We’ve got to keep on breathing
Look how far we’ve come
Look what we’ve made
Started from nothing, building
Brick by, brick by
Brick by, brick by
Brick by, brick by
Brick
