Van vergeten groenten snap ik soms dat ze vergeten zijn. Maar van veel vergeten woorden snap ik dat niet. Ik houd van taal. Mooie woorden, onbegrijpelijke uitdrukkingen en vernuftige woordspelingen, taal is leuk. Vriendin Cé (flamboyante verschijning, wispelturig karakter) vindt dat ook. Wij hebben allebei een voorliefde voor woorden die weinig gebruikt worden en die proberen we dan weer populair te maken. Dit hebben we ook met Sherry geprobeerd (want in de tijd van onze moeders enorm hip), dit is helaas niet gelukt. Drink het en je snapt waarom.
Collega Eemie vertelde deze week een grap, een echte dijenkletser. Kijk, dat is dus zo’n prachtig woord. Je ziet het meteen voor je, dat iets zo grappig is, dat je ervan op je dijen slaat van het lachen. Het gebruik van Frans klinkende woorden doet het ook altijd goed: een saillant detail bijvoorbeeld. Wow, dat moet wel een heel bijzonder detail zijn. Of als je je gaat opmaken voor de nacht en twijfelt tussen je peignoir of negligé. ‘Nachthemd’ haalt het daar gewoon niet bij.
Er zijn trouwens ook woorden waar ik de meerwaarde niet van in zie. Zoals ‘kak’. Wie heeft dat bedacht? Je roept dit als je ergens van baalt. In de juiste context is dat prima (als je in een hondendrol stapt bijvoorbeeld), maar veel mensen roepen het te pas en te onpas. Kak is de opvolger van shit, wat komt daarna denk ik dan. Bolus? Het nare van dit soort woorden is dat, als je ze te vaak hoort, je ze per ongeluk overneemt.
Ik ben fan van Paulien Cornelisse. Zij is een taalvirtuoos. Onlangs was ik met Zus bij een presentatie van haar boek ‘De verwarde cavia’. Dit boek gaat over een cavia die op kantoor werkt, met alle perikelen die daarbij horen. Je kan je er niks bij voorstellen, maar als je het leest zie je opeens allemaal cavia’s om je heen op kantoor (ik noem geen namen). Zojuist heb ik vernomen dat haar eerste boek ‘Taal is zeg maar echt mijn ding’ verfilmd gaat worden. Ook hier kan ik me niks bij voorstellen. Dat is zoiets als een verfilming van de Dikke van Dalen. Maar, het staat nu al vast dat ik naar die film ga. Het liefst de première. Waar ik dan voor uitgenodigd word, want tegen die tijd ben ik een bekend schrijfster, befaamd om haar magistrale woordgebruik (dromen zijn er om waar te maken). Wie gaat er mee?
Enfin, gebruik al die briljante lumineuze woorden voordat ze vergeten worden, iedereen zal aan je lippen hangen.
Mooie woorden van Dan Smith (voordat hij bekend werd met Bastille):
