Ik naar North Sea Jazz. De lat lag hoog.Voor Stevie….
Als liefhebber van vooral (oude) rockmuziek zou dit een mooie nieuwe ervaring zijn…volgens mijn vriendinnen. Nee, het is echt niet alleen maar jazz hoor, er zijn veel goede artiesten, je gaat het echt leuk vinden en het is je verjaardagskado en Stevie Wonder komt! Toen was ik om….
Flashback. Ik zat weer in de trein naar Parijs. Als tiener had ik een dubbele cassette (dit is echt nog niet zo lang geleden) getiteld ‘the best of Motown’. Volledig grijs gedraaid toen ik op vakantie ging naar mijn tante in Parijs. I heard it to the grapevine, midnight train to Georgia, My girl en meer van dat werk. My Cherie Amour was een van mijn favorieten. Waarschijnlijk niet Stevies meesterwerk, maar bij favorieten gaat het vooral om de sfeer die het bij je oproept. Niet lang na mijn ‘Motownperiode’ ben ik overgeschakeld op Grunge (maar daarover later meer).
Hij kwam het podium op. Een groot(s) artiest gekleed in een enorm gewaad. De band zette in, Stevie speelde en zong en preekte. En ik was erbij….wow!
Of we allemaal mee wilde zingen. Graag! Alhoewel de keren dat ik luidkeels zing niet altijd een genot voor mijn omgeving zijn, ondanks mijn ooit gevolgde zanglessen (ook daarover later meer). Het scheelde dat ik omgeven werd door duizenden mensen die zich ook nergens door lieten weerhouden. Stevie zong voor, de rest zong na. Mijn oordoppen kwamen van pas. ‘The voices of Holland’, zoals wij, publiek, omgedoopt werden, verdeelde hij ook nog eens in een mannen versus vrouwen koor. Stevie had er lol in en dit tafereel herhaalde zich nog een aantal keren.
Hij bespeelde de piano met soul en de band knalde van het podium. Genieten! In een euforisch moment stuur ik mijn collega (die op de hoogte is van mijn muziekvoorkeur) een app: ‘Isn’t he looovelyyyy’. Haar reactie:
Hahaha
Ik genoot dan wel, maar er ontbrak wel iets. ik wachtte tevergeefs op een unieke meesterlijke uitvoering van My Cherie Amour waar ik getuige van zou zijn. Een uitvoering die hij vanaf dat moment nooit meer zou kunnen evenaren. Echt was jij daarbij?? Wauw! Is sowieso natuurlijk enorm fout om bij een concert te wachten op dat ene nummer dat je van voor tot eind met elke uithaal kan meezingen. Zo ben ik natuurlijk niet, maar helaas voor mij deze avond wel. Want…deceptie. Niks Cherie Amour. Hij had het makkelijk 4 keer kunnen zingen als, en dat is mijn theorie, hij niet zo vaak bepaalde zinnen in allerlei variaties had herhaald (living for the city, lihiving fohor the cihityyyy, liviiiing forrrr the cihihihihity x40).
Desondanks een Wonderschone avond. Met dank aan mijn lieve vriendinnen.
Maybe someday, you’ll see my face among the crowd…..en zing je het alsnog voor mij
