Het schooljaar is bijna om. Bijna. Alleen die laatste week nog. A Hell of a Week. Plastic tassen niet vergeten voor de opgespaarde knutselwerken. Kadootje kopen voor het laatste partijtje van het jaar. Ook nog bedankjes regelen voor de juffen en meesters, wel vijf dit jaar. Noodoproep van school: kunnen er nog ouders meedoen aan de Vossenjacht?
Op de laatste schooldag hebben we een jaarlijks terugkerende barbecue met een gezellige groep ouders en vriendjes van school. ‘Ik maak wel een lekkere salade’ gooi ik in de groep. De rest van de week denk ik: ‘Ik moet nog een lekkere salade maken.’
Op het werk lijkt ook een soort eindsprint te ontstaan. Directeur vraagt, net als vorige week, of ik er deze week op woensdag (mijn vrije dag) kan zijn? ‘NEE, absoluut niet!’ Wil ik zeggen. Maar dan duikt het stemmetje van Mrs. Pleaser op in mijn hoofd, en zeg ik: ‘O, eh, ik kan wel even kijken of dat lukt.’ Dan hoor ik in de verte de bestraffende toon van vriendin Cé, met haar geroemde uitspraak: HO HO HO! Ze heeft gelijk, niks daarvan. Vrij is vrij.
Vriendin (the) Jane vloog dit weekend naar Londen om Adele te zien. Hoog in de lucht bereikte het bericht haar dat Adele het concert had afgezegd…stemproblemen. Ja ja, wij weten wel beter. Adele trok het natuurlijk ook gewoon niet meer, de laatste schoolweek en dan 4 concerten geven. Vergelijkbaar met mijn 4 daagse werkweek. Zij had ook gewoon nee moeten zeggen toen haar directeur vroeg om dat 4e concert te geven.
Ik bedenk me dat ik een blog moet schrijven. Dit roep ik al weken (sorry trouwe volgers). Ruimte in de agenda betekent nog niet ruimte in mijn hoofd is en dat is precies wat ik nodig heb om mooie zinnen te vormen.
Ik kom oververhit thuis, opschieten want we gaan naar een concert (eentje die wel doorgaat). Zowel Man als vrienden vinden dat niet heel handig gepland, op dinsdagavond. In de laatste schoolweek. Aanvang 17.00 uur. Tja, als je alles van tevoren weet. Iets later dan gepland rijden we richting kust. Mijn hoofd nog vol met dingen die moeten.
En dan komen we aan op het strand. Het weer is zacht, bijna zwoel. Vrienden Sun en the Edge zijn er al (een unicum). Er hangt een lome sfeer, terwijl de zon richting zee zakt. En daar staan we. Met onze voeten in het zand. Met in onze handen koele wijn en Sol met schijfjes citroen. Voeg daar aan toe een mondharmonica, gitaar, saxofoon en de heerlijke stem van de Zuid-Afrikaanse Jeremy Loops. We maken meteen plannen voor een reis ‘Down South’. En WOW wat blijkt!? Mijn hoofd raakt leger en leger en maakt plaats voor mooie zinnen. Zinnen die opgeschreven willen worden.
En zo overleef je dus de laatste schoolweek. Laat die zomer maar komen!
